Bu ülkede kıyamet 45 çocuğa tecavüz edildiği gün kopmalıydı. Toprak yerle yeksan olmalı, gökten ateş topları düşmeliydi. Çünkü biz hiçbir şey yapmadık. 45 çocuk istismara uğradı ve biz sustuk. Gözlerimizin içine baka baka istismarın yapıldığı kurumu savundular ve biz aynada utanmadan gözlerimizin içine baka baka sustuk.
Bir halk olmadığımızı o gün anlamıştım. Halk olmak dayanışma gerektirir, işin ucu sana dokunduğunda değil, bir başkasının canı yandığında da ses çıkartmayı gerekir. Uğur Mumcu’nun öldürüldüğü yıl boşuna bağırmıyordu insanlar, “Susma sustukça sıra sana gelecek” diye.
Aman ben kapımı kitleyeyim evimde oturayım, aman bahçeme kimse girmesin kendi kendime oynayayım zamanları geçti. O evi de yağmalıyorlar, o bahçeyi de talan ediyorlar.
Sustuk ve sıra bize geldi.
İstanbul’da bir sitede Eros adındaki kedi tam 6 dakika boyunca tekmelenerek öldürüldü. Eros’u savunan avukatlardan Cansın Tereci duruşmada hakime şöyle söyledi: “4 dakikadır konuşuyorum ve şimdiden sıkıldınız. Eros 6 dakika boyunca tekmelendi.”
Duruşma sonunda Eros’un katili İbrahim Keloğlan’a 2 yıl 6 ay hapis cezası verildi ve şu an serbest. Keloğlan’a iyi hal indirimi de uygulandı bu arada çünkü sabıkasızdı ve tüm duruşmalara gelmişti. Yani iyi halin toplumla bir alakası yoktu mahkemeye saygılı olması yeterdi.
İNSAN ÖLDÜRMEK HAYVAN ÖLDÜRMEKLE BAŞLAR
Bir primat değilsek, orta halli bir bilince sahipsek ve ucundan kıyısından biraz olsun bir şeyler okumuşsak insana zarar vermenin hayvana zarar vermekle başladığını biliyor olmamız lazım.
Adli Tıp Uzmanı Dr. Sevil Atasoy bunu yıllar önce anlamıştı. Mesela İtalya’da 12 kadını öldüren Vincente Verzi çocukken kedileri boğmuştu. Peter Kürten 50 kişiyi öldürmeden önce köpeklere, koyunlara tecavüz etmişti. Annesini ve iki kızını öldüren Luke Woodham öncesinde köpeğini yakmıştı. Tüm ailesini katleden Edward Kemperer çocukluğunda kedileri parçalardı.
Bu liste böyle uzayıp gidiyor.
Bir hayvanın canı bir insandan daha kıymetsiz olmadığı gibi, insanın canını almak da hayvanların yaşamına kastetmekle başlıyor.
BAĞCILAR’DAKİ İŞKENCE ODASI
Türkiye’nin bir günlük gündemini yazıya dökmek için sanırım haftalarca yazmak gerekir. Ama ben canımı en acıtanları seçmek istedim bugün. 45 çocukta yıkılmayanın dünyanın Bağcılar’da bir işkence odasının ortaya çıkmasıyla yıkılacağını düşünmek safça biliyorum ama bu da benim kendi vicdanımı rahatlatma şeklim.
Bu haberi okuduğumda iyi ki gazeteciler var dedim. İyi ki baskıya, tehdide, şantaja direnen gazeteciler var. Onlar olmasaydı bir psikopatın yaptıklarını öğrenmeyecektik. Seyhan Avşar’ın ortaya çıkardığı dosyayı Esref Larsen devam ettirdi.
Metin Şenay, 60 yaşında. Bağcılar’da bir su dükkanı var. Sucu olduğu için mahalledeki tüm evlere giriyor, hemen hemen herkesi tanıyor. Hemen hemen herkesi tanıma hali sonunda korkunç bir istismara dönüşüyor. Kendi yeğenleri dahil onlarca çocuğu istismar ediyor. Çocukları korkutuyor, ses yalıtımı yaptığı odasında tecavüz ediyor, kayda alıyor.
Yıllarca istismar ettiği bir çocuk sonunda felç geçiriyor.
Aslında bu herif 2009’da yakalanıyor. 12 yıl hapis cezası alıyor ama kararı Yargıtay bozuyor.
Cezanı ve aslında caydırıcı cezanın önemini anlamamız için daha ne gerekiyor?
Daha geçen gün bir televizyon programında bir adam, “Ülkede birini öldürsen iki yıl yatıp çıkıyorsun” dedi.
Suça meyilli herkesin güvendiği de bu. Bu herif 2009’da ceza alsaydı yıllarca süren bu işkencelerine devam edemeyecekti.
2023 yılında tutuklandı. Bunca zaman içinde bir sürü çocuğun hayatını kararttı.
Peki bu Metin Şenay denen mahlukat bunları yaparken gerçekten kimse şahit olmadı mı? Kimse anlamadı mı? Bilip de susan oldu mu? Susanlar 45 çocuk istismara uğradığında hepimizin yaptığı gibi aynada kendi gözlerinin içine baktılar mı?
O çocuklar sustu mu?
Hayır aslında çocuklar susmuyor. Biz dinlemeyi bilmiyoruz.
Onlar davranışlarıyla, susmalarıyla, kaçmalarıyla, değişmeleriyle anlatıyorlar.
Biz onları görmeyi bilmiyoruz.
Yoksa çoktan anlaşılırdı uzun yıllar süren bu istismar.
Metin Şenay’ın 331 yıl hapsi istendi.
Çok isterim ki 331 yıl yaşasın. Ömründen geçen günü saya saya yaşasın.
Ve dilerim ki bir afla bir yıl içinde kurtulamasın!