Atkinson'un sihirli dokunuşu
Henüz sezon başı demenin bile erken olduğu dönemde olmamıza rağmen zirvede kopmalar başladı. Doğu'da dış atışlardaki başarısıyla son şampiyon Boston Celtics ve çift yönlü etkili olan Cleveland Cavaliers, Batı'da ise ligin en iyi savunması haline gelen Oklahoma City Thunder, Steve Kerr'ün 12 kişilik dev rotasyonu ve modernize ettiği sistemiyle Golden State Warriors ve Kevin Durant'ın sürüklediği Phoenix Suns rakipleriyle farkı açarak zirveye kuruldu.
Boston ve Oklahoma'nın buralarda olacağını tahmin ediyordum. Phoenix ve Golden State beklediğimden daha iyi başladı. Ancak birbiriyle uyumsuz oyunculardan kurulu Cleveland Cavaliers'ın böylesi domine ederek başlaması benim açımdan büyük sürpriz oldu. Sezona 11-0’la başlayan Cleveland güçlü rakiplerini kendi silahıyla yendi. 20 üçlük isabeti bulduğu maçın ilk devresinde Golden State Warriors'a 83 sayı attı. Ligin en iyi savunma yapan takımlarından Orlando’ya 120 sayı atarken rakibini savunmada boğdu.
Geçtiğimiz sezon daha öncekilerde olduğu gibi play-off’ta başarısız olan Cleveland’ın oyun stilinden kaynaklı uyumsuzluk nedeniyle Darius Garland/Donovan Mitchell ve Evan Mobley/Jarrett Allen ikililerinden birini tercih ederek takas yapmasını beklediğim GM Koby Altman farklı bir hamleyle Koç BJ Bickerstaff’ı yollayarak Warriors’ta Steve Kerr’ün asistanlığını yapan Kenny Atkinson'a takımı emanet etti. Atkinson birkaç küçük dokunuşla Cavaliers'ın yıldızları arasındaki uyum sorununa rağmen mutlu ve verimli oynayacakları bir formül buldu.
İlk dokunuş oyunda kalma süresine sınırlamayla geldi. Starlar dahil kimsenin 30 dakikadan fazla oyunda kalmadığı 10 kişilik rotasyon kurdu. Gardların(Garland, Mitchell) ve uzunların (Mobley, Allen) dakikalarını mümkün olduğunda ayırarak her birine istediklerini yapacağı belli bir özgürlük alanı oluşturdu. Boyalı alandan üreten Jarrett Allen ve Evan Mobley birbirini bozmadan ayrı ayrı çember etrafından bitirme fırsatı buldu. Aynı durum gardlar için de geçerli.
İkinci dokunuş taktiksel açıdan geldi. Atkinson, hücumda topu Evan Mobley'e verdi. Hücum organizasyonları onun üzerinden başladı. Uzun üzerinden aksiyon başlatma ve süre kısıtlaması 4 oyuncunun hücumunu olumlu etkiledi. Darius Garland, Donovan Mitchell ve Jarret Allen kariyer sayı ortalamasını yakaladı. Evan Mobley ise aştı.
Kenny Atkinson uzun kalmak istediği maçlarda Dean Wade'i ilk beşe aldı. Savunma sertliğini arttırmak istediğinde ise Isaac Okoro ilk beşin kısa forveti olarak başladı. Ty Jerome, Caris LeVert, Georges Niang ve Sam Merrill ana rotasyonun diğer isimleri. Caris LeVert daha önceki yıllarda olduğu gibi benc skoreri. Ancak bu defa sayı ortalaması biraz düşük. Çünkü liderliği Ty Jerome ile paylaşıyor. Yedekler tıpkı aslar gibi verimli oynuyor. Cavaliers ligin en iyi benç katkısı alan takımları arasında. Şu anda sakat olan ve 1.5 ay sonra oynaması beklenen Max Strus'un ana rotasyona dahil olmasını bekliyorum.
Cleveland Cavaliers yeni haliyle ligin en iyi hücum eden takımı, savunmada 6, asistte 5. sıradalar. Çok iyi top çalıyorlar ve top kaybı sayıları az. Yüksek yüzdeyle şut sokuyorlar. Üçlük yüzdeleri çok iyi. Hücumda iç dış dengesini sağladılar. Ribaund alma dışında hemen her alanda ligin en iyileri arasında bir Cleveland izliyoruz.
Yeni sistemden oyuncular mutlu görünüyor. Kolektif anlayışın hakim olması Garland, Mitchell, Mobley ve Allen'ın daha az yıpranmasını sağladı. Şimdilik hava güneşli. Ancak play-off’ta işler pek kolay olmayacak. Atkinson dakika ayırma ve sınırlama ile uyum kadar 4 ve 5 numarada yedek sıkıntısı yaşıyor. Play-off’ta George Niang dışında alternatif bulmalı. Ayrıca Mobley üzerinden aksiyon başlayan sistem keskinleşmeli. Aksi takdirde Play-off’ta 2. turu geçemeyen Cleveland izlemeye devam ederiz.