Yıl 2003 Fanta Gençlik Festivali...
5 Fanta kapağı ya da açma halkası getirenlerin bedava izleyeceği Teoman, Şebnem Ferah ile mor ve ötesi Türkiye’nin 16 kentinde konser veriyor.
Evet yanlış duymadınız 5 içecek kapağına konser izlediğimiz yıllar.
AKP iktidara geleli henüz 2 sene olmuş, cicim yılları...
Ben o tarihte 16 yaşımdayım festivalin o günkü durağı Antalya Beachpark...
mor ve ötesi Gül Kendine albümünü çıkaralı 2 sene olmuş ama asıl patlamayı tam da o yıl çıkardığı Ajda Pekkan cover'ı "Yaz Yaz Yaz" ile yapmıştı.
Aynı yıl Şebocuğumuz "Kelimeler Yetse" albümünü çıkarmış, o günlerde magazin gündemini de bolca meşgul eden Ebru Gündeş ve Süha Yavuz arasında geçen ihanet skandalına "Ben Şarkımı Söylerken" tokatıyla cevap vermişti.
"İçine girdiğin küçük kaygan deliği, yeni ve büyük bir dünya mı sandın?” diye hep bir ağızdan haykırdığımız yıllardı...
Biricik rock star'ımız Teoman ise 2003 yılında her biri ayrı bir hit olan Senden Önce Senden Sonra, Rapsodi İstanbul, Kupa Kızı ve Sinek Valesi gibi hitleriyle dolu Teo albümüyle deyim yerindeyse ortalığı kasıp kavuruyordu.
İşte böyle bir atmosferin olduğu bir eski Türkiye atmosferinde ilk gençliğimi yaşıyor, hafta sonu 20 TL olan harçlığım ile sinemaya gidiyor, çıkışta yemek yiyor artan parayla da dergi, kaset alıyordum.
Blue Jean ve Roll dergileri bir numaralı besin kaynaklarımdı. MTV Türkiye, Dream Tv, Number 1, VH1 gibi müzik kanalları, radyoda ise Capital Radio müzik zevklerimizi şekillendiren yayınlardı...
Sonraki yıllarda mabedimiz olacak Peyote ise bizler için buluşma noktasıydı. Nekropsi, Ayyuka, Gevende... Kimin sahnede olduğunun bir önemi yoktu, herkesi dinlerdik. Herkesle sohbet ederdik. Sabahlara kadar akıp giden ve sonsuza dek süreceğini sandığımız rüya yıllardı.
Sonraki yıllar mutlu küçük dünyamıza karabasan gibi çöktü.
Bir sabah Peyote'nin müzik direktörü Hakan Orman'ın evine gitmek üzere Tarlabaşı Bulvarı’nda karşıdan karşıya geçmek isterken bir aracın çarpması sonucu hayatını kaybetmesine uyandık. Peyote bir daha asla eskisi gibi olmadı.
Çıkardıkları dergiler, yazdıkları yazılar, yaptıkları konserler ve dostluklarıyla hayatlarımızın büyük bir bölümünü birlikte geçirdiğimiz iki yakın dost, iki kıymetli müzik insanı Çağlan Tekil ve Tolga Akyıldız birkaç yıl arayla ve geçirdikleri beyin kanaması sonrası çekip gittiler buralardan...
Geçtiğimiz günlerde 20. yılını kutlayan Fatih Akın'ın "İstanbul Hatırası" belgeselini bir kere daha izlerken ne şanslıyız bu harika grupları canlı izledik, birlikte harika anları paylaştık ve bu anlar sonsuza kadar bizimle kalacak diye düşünmüştüm.
Geçtiğimiz hafta Replikas'ın esas çocuğu Gökçe Akçelik'in henüz 47 yaşında uğursuz hastalık sebebiyle gittiğini duyunca kalbim bir kez daha ve de çok derinden sızladı, kanadı ve ağladı...
Büyüdüğünü kabullenmek, sevdiklerinin yaşlandığını görmek, bir gün gideceklerini ve hatta bunun her olabileceğini düşünmek çok zor. Ve sıranın bir gün kendimize geleceğini de....
Dün akşam Teoman'ın Kargo'nun unutulmaz şarkısı "Şairin Elinde"yi yeniden yorumlaması vesilesiyle bir araya geldiğimiz buluşmada işte tüm yaşanan rüya yıllar gözümün önünden film şeridi gibi geçti.
Teoman'ın, Koray Candemir'in yani bizim ilk gençliğimizin rock starlarının hala ışıl ışıl tüm enerjileriyle aramızda olmaları bir anlığına da olsa hala buradayız ve bir aradayız ve bunu hiç kimse elimizden alamaz duygusunu hatırlattı.
Kargo grubunun kült şarkısı, grubun basçısı M.Ş.Ş.’nin şiirsel sözleriyle Türk Rock tarihinin çok özel bir yerinde bulunan “Şairin Elinde”nin bu yeni düzenlemesini yine çok önemli bir müzisyen, Vega grubunun üyesi Tuğrul Akyüz yaptı.
Mart 2024’te yayınlanan saygı albümleri “Kargo ☆Yarına Kalan Şarkılar”ı kutlamak için Kargo, vokalde Koray Candemir, gitarda Selim Öztürk, tuşlu çalgılarda Serkan Çeliköz, bas gitarda Mehmet Şenol Şişli ve davulda Burak Karataş’tan oluşan efsanevi orijinal kadrosu ile tekrar konserler vermeye başlamıştı.
Teoman, Kargo ve Vega’yı 13 Eylül 2024’te Live From Fest kapsamında İzmir Tarihi Havagazı Fabrikası’nda bir arada izleyeceğiz.
Hakan Orman, Çağlan Tekil, Tolga Akyıldız, Gökçe Akçelik...
Rüya yıllarımızın kahramanları da sanki orada bizimleydi.
Bir günlüğüne de olsa yine çok eğlendik.
Nostaljik ya da karamsar görünmek istemem ama büyümek biraz da böyle bir şeymiş.
Sıra bize gelene kadar hayatı kutlamaya devam!