50'li, 60'lı yılların teknolojisinde ön camı çerçevelemek amacıyla genellikle metal kullanılırdı. Teknoloji geliştikçe bunun yerine yapıştırıcı kullanılmaya başlandı.
Aslında devrim niteliğinde olan bir değişimdir, günümüzde mütevazı bir arabada da lüks bir arabada da bu noktalara rastlamak mümkündür.
Bu siyah, nokta vuruşlu şerit "frit" olarak adlandırılıyor.
Frit, yüksek ısıyla sürülen bir tür seramik boyadır. Üretim esnasında camın kenarlarında fırınlanır. Camdan kazımak mümkün değildir.
Cam ile araba çerçevesi arasındaki teması sağlamlaştırır.
Yapıştırıcının cama daha iyi tutunmasını sağlar, bunu da yüzeyde "oymalar" oluşturarak onları daha pürüzlü hale getirerek mümkün kılar. Yapıştırıcı görünmediği için çirkin görünümün de önüne geçilir.
Camı çerçeveye yapıştıran üretan dolgu macunu, bu siyah bandın altında kaldığı için Güneş'in yaydığı ultraviyole ışınlarından korunur. Bu sayede yapışkanın erimesi önlenir ve camların sıkıca tutunmasını engelleyecek bir tehlikenin önüne geçilir. Ayrıca camın sağlam tutunması sayesinde içeriye yağmur suyunun girmesi önlenir.
