Dün büyük ittifak tamamen sona erdi. İYİ Parti’nin Genel İdare Kurulu (GİK), yaklaşan yerel seçimlere müstakil girme kararı aldı. GİK’in bu kararı alacağı kulislere zaten yansımıştı, çıkan sonucun kimseyi şaşırtmadığına eminim.
Ben biraz hafıza tazelemek isterim. 2016 yılında MHP Kongresi’ne parti içindeki muhalifler giremedi. Kurulan polis barikatları önünde Meral Akşener, Ümit Özdağ, Sinan Oğan ve Koray Aydın yana duruyordu. Öyle ki Meral Akşener o barikat önünde gidelim artık diyen kocasını bile azarlamıştı. Yıllar içinde Akşener, Özdağ ve Oğan’ın da yolları ayrıldı. Hatta bir ara kanlı bıçaklı oldular.
O sırada Akşener’in imdadına eski CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu yetişti. Kurulan İYİ Parti’nin Meclis’te grup kurabilmesi için 15 milletvekilini İYİ Parti’ye transfer etti. CHP Niğde Milletvekili Ömer Fethi Gürer bu kararın açıklandığı sırada gözyaşlarına hakim olamadı. Bence demokrasi şöleni için değil de partisinden istifa edip İYİ Parti’ye geçtiği için ağlamıştı.
Tarih 2018’di. 2018 yılından 2023 yılına dek Akşener ve Kılıçdaroğlu arasındaki dostluk manşetleri süsledi. Akşener, 2022 yılında yaptığı konuşmada “Kendisine herhalde ölünceye kadar şükran duyacağım. Ben sülaleme ‘Sayın Kılıçdaroğlu’nu çocuklarıyla beraber’ vasiyet ettim. Başlarına bir şey gelirse bendedir, bizdedir” dedi. 2019 seçimlerine de el ele kol kola girdiler.
Tarih 3 Mart 2023’ü gösterdiğinde ise bir masa devrildi. Cumhurbaşkanlığı Seçimleri sırasında kurulan altılı masanın CHP’den sonraki en büyük ayağı olan İYİ Parti’nin lideri Akşener, Kılıçdaroğlu’nun cumhurbaşkanlığı adaylığını kabul etmedi ve masadan kalktı. Şimdi düşünüyorum da Kemal Kılıçdaroğlu İYİ Parti dışında pek de oyu olmayan sağcı partileri sanki kendi adaylığını meşru kılmak için bir araya getirmiş… Her neyse o gün yaşanan kriz çözüldü sanıldı ve Akşener masaya geri döndü.
Akşener masadan kalkmadan önce yaşanan iki olayı anımsıyorum. Çünkü ikisinde de oradaydım. İlki, İBB Başkanı Ekrem İmamoğlu’na hapis cezası ve siyasi yasak geldiğinde o akşam Kılıçdaroğlu Almanya gezisindeydi. Meral Akşener ise Saraçhane’de Ekrem İmamoğlu’nun yanındaydı. İkincisi, yine Saraçhane önünde Ekrem İmamoğlu’na destek için toplanan 6 liderin konuşması sırasında Kılıçdaroğlu sanki mitingde gibi konuşurken, Akşener çok kısa bir konuşma yapmış ve tüm konuşması boyunca Ekrem İmamoğlu’nun elini bir an olsun bırakmamıştı. Evet Ekrem İmamoğlu ittifakın belediye başkanıydı ama gün sonunda CHP’liydi. O gün ise Türkiye siyasetini hiç bilmeyen biri o sahneyi görse Ekrem İmamoğlu’nun İYİ Partili olduğunu düşünürdü. Burada hata kimde diye sormayacağım. Cevap belli…
Akşener ile İmamoğlu dostluğu o günden sonra daha da perçinleşti. Sanırım bu yüzden CHP’nin 38’inci kongresinde başkanlık koltuğuna Özgür Özel’in oturmasından sonra yeniden ittifak kurulabileceği düşündü. Oysa CHP’de birçok şey değiştiği gibi İYİ Parti’de de değişmişti. Partinin daha liberal isimleri arka arkaya istifa etti. Bu elbette partiyi daha milliyetçi hale getirdi. Öte yandan Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Mansur Yavaş her ne kadar seçime CHP’den girmiş olsa da ülkücü kökenliydi.
Tüm bunlar düşünüldüğünde siyasetin nasıl bir sarmal hatta çıkmaz sokak olduğu görülebilir. 2018 yılında bir demokrasi şöleni olarak başlayan ittifak gün geldi darmadağın oldu. Yerel seçimlerde kim kazanır, kim kaybeder bilmiyorum. Cumhurbaşkanlığı Seçimlerinin kaybının ardından artık seçimlerle pek de ilgilenmiyorum. Fakat merak ettiğim sorular var.
İBB ve ABB’de (eminim diğer belediyelerde de vardır) genel müdürlük, daire başkanlığı gibi yüksek mevkilerde oturan İYİ Partili isimler var. Bu tabi şaşırtıcı değil sonuçta yola beraber çıkıldı. Fakat şimdi zurnanın zırt dediği yere gelindi. 2024 Mahalli İdareler Seçimlerine 4 ay kala bu isimler görevlerine devam edecek mi? Yoksa İmamoğlu ve Yavaş’ın aleyhine mi çalışacak? O insanlar o koltuklarında oturacaksa ittifak yok demek mümkün olacak mı? Bu iş nasıl çözülecek?