5 Ağustos Pazartesi günü görülen Ergenekon davası karar duruşmasında müebbet hapis cezası alan eski Genelkurmay Başkanı İlker Başbuğ, Hürriyet Gazetesi'ne bir mektup yazarak duruşmada yaşananları ve aldığı cezayı anlattı.
Genelkurmay Başkanı Necdet Özel’e, “Sessizliğiniz sürecek mi” diye soran ve “İnsan asılacak olsa bile, bunun bir asaleti, kuralı ve insana gösterilen saygı içinde olması gerekmez miydi?” diyen Başbuğ’un mektubu şu şekilde:
ASILACAK OLSA BİLE
İstanbul 13. Ağır Ceza Mahkemesi, sanık yakınlarının ve seyircilerin 5 Ağustos 2013 günü yapılacak karar duruşmasına alınmayacağı yönünde bir karar aldı. Bu kararın duyulması, ülkede zaten mevcut olan gerginliğin daha da artmasına neden oldu. Karar usul yönünden de hatalıydı. Karar açık duruşmada açıklanmalı ve gerekçeleri de kamuoyuna belirtilmeliydi. Ancak, bu noktalar mahkeme için önemli değildi. Duruşma saat 09.00’da başlayacaktı, öğlen vakti başladı. Salon, milletvekilleri, basın mensupları ve avukatlar tarafından doldurulmuştu. Salonda, anormal derecede emniyet tedbirleri alınmıştı. Avukatlar ile sanıklar arasında jandarma ile adeta etten duvar örülmüştü. Avukatlar, sanıkları görebilmek için sıraların üstüne çıkmıştı. Acaba kendi ülkemizde mi yargılanıyorduk, yoksa düşman bir ülkede mahkeme karşısına mı çıkarılmış idik? Yoksa mahkeme bizi düşman olarak mı görüyordu? Özelikle, mahkeme sanıkların ne yapacağını bekliyordu? Tablo gerçekten acı, vicdanları rahatsız etmesinin ötesinde vahimdi.
SESİ RAHAT DEĞİLDİ
Mahkeme başkanı duruşmayı açtı. Hükmü açıklayacaklarını söyledi. Avukatların sözlerini, çağrılarını, dinlemedi, duymadı. Konuşurken sesi gergindi, rahat değildi, endişeli görünüyordu. Sanıklar ise genel olarak rahat ve sakin idiler. En azından öyle görünmeye çalışıyorlardı. Bir kısmı kendileri için verilecek karardan emindiler, bir kısmı ise, belli etmemelerine rağmen verilecek karara ilişkin olumlu ümitler taşıyorlardı. Mahkeme başkanı, kararın ayakta dinleneceğini, ancak rahatsız durumda olanların oturabileceklerini söyledi ve kararı okumaya başladı. Salonda büyük bir uğultu vardı. Söylenenler anlaşılmıyordu. Ön sıradakiler oturuyordu. Gerilerde olanların bir kısmı ise okunan kararı işitebilmek için ön sıraya yanaşmış ve orada büyük bir yığılma oluşmuştu. Birisinin elinde de bir Türk bayrağı vardı. Ön sıraya yanaşmış eliyle kulağına destek sağlayarak, hakkında verilen hükmü anlamaya çalışan fakat anlayamadığı veya tam işitemediği için hakkındaki kararın bir defa daha okunmasını isteyen sanıkların olduğunu gördüm. Hüküm açıklama tutanağı, sanık isimlerine dayanılarak harf sırasına göre hazırlanmıştı.
TOMBALADAN ÇIKAR GİBİ
Ancak, okunma sırası bilerek sırası karıştırılmıştı. İsimler, adeta tombala torbasından çekilerek çıkıyordu. Kamuoyunun dikkatini çekebilecek isimler, sonlara bırakılmış ve birbirlerinden ayrılmıştı. Örneğin benim ismim Mehmet Haberal’dan hemen sonra 163. sırada olmasına rağmen, daha sonraki sıralara alınmıştı. Sanıkların, isminin ne zaman tombala torbasından çıkacağını beklemesi adeta bir işkenceye dönüştürülmüştü. Bu tablo, 21. yüzyıl Türkiyesi’ni çok gerilere götüren bir şekildeydi. İnsan asılacak olsa bile, bunun bir asaleti, kuralı ve insana gösterilen saygı içinde olması gerekmez miydi? Hakkımda açıklanan kararı, yakınlarımın olmadığı salonda, sakin olarak dinledim. Diğer kararların da okunmasını dinlemeye devam ettim. Ancak, ne zaman ki sanık Osman Yıldırım hakkındaki beraat kararları okundu, artık o salonda bulunmanın kendi şahsiyetime hakaret olacağını düşünerek kalktım ve kararı alkışlayarak salonu terk ettim. Buraya kadar sizlere 5 Ağustos günü mahkeme salonunda yaşananları, ortaya çıkan çirkin, acı, insafsız, insan haysiyetini yerle bir eden durumu anlatmaya çalıştım. Gelelim, açıklanan hükmün, yani kararın incelenmesine: Hüküm tutanağında benim için şunlar yazılmıştı:
BENİM İÇİN YAZILANLAR
“Sanık, Mehmet İlker Başbuğ hakkında TCK 314/1. ve 312/1.
maddeleri gereğince ayrı ayrı cezalandırılması talebi ile Kamu
davası açılmış ise de, sanığın eylemleri bir bütün halinde TCK
312/1. maddesindeki suçu oluşturduğu anlaşıldığından, sanığın
eylemine uyan, ‘cebir ve şiddet kullanarak Türkiye Cumhuriyeti
hükümetini ortadan kaldırmaya veya görevlerini yapmasını kısmen
veya tamamen engellemeye teşebbüs etmek suçunu işlemiş olduğu sabit
olduğundan, TCK 312/1. maddesi gereğince ağırlaştırılmış müebbet
hapis cezası ile cezalandırılması, yargılama sürecindeki tutum ve
davranışları nedeniyle, ceza indirimi yapılarak neticeten müebbet
hapis cezası ile cezalandırılması”.
TCK 314/1. maddesine göre silahlı terör örgütü kuran veya yöneten
kişilerin 10 yıldan 15 yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılması
gerekmektedir. TCK 312. maddesi ise, hükümete karşı işlenilen suçu
kapsamakta olup cezası ise ağırlaştırılmış müebbet hapistir.
Hakkımda verilen kararda şu söylenmektedir: Mehmet İlker Başbuğ,
terör örgütü yöneticisidir. Çünkü, terör örgütü yöneticisi
suçlaması ile açılan kamu davasının düşmesi için, mahkemenin
TCK’nın 314/1. maddesine dayanılarak yapılan atılı suçtan beraat
kararı vermesi gerekmekteydi. Ayrıca terör örgütü yöneticisi, terör
örgütü üyesi gibi herhangi bir şekilde iddia edilen yapılanma ile
ilişkilendirilemeyen kişilerin Ergenekon davası içinde yer alması
söz konusu olamaz. TCK 312/1. maddesindeki suçu işlemiştir. Cezası
ise ağırlaştırılmış müebbet hapistir. Yargıtay içtihatları da
dikkate alınarak, Mehmet İlker Başbuğ terör örgütü yöneticisi
olmasına rağmen, ayrıca bu suçtan da cezalandırılmasına gerek
yoktur.
Mektubun tamamını okumak için TIKLAYINIZ