Kemal Doğulu, Kanal D'de yayınlanan 2. Sayfa programına konuk oldu. Doğulu, merak edilenleri canlı yayında anlattı...
- Hande ile Demet’in bu fotoğrafını ben çektim. İlk barıştıkları zamanlar-daydı… Dümdüz beyaz fonda fotoğraf çekmek çok saçma benim için. ‘Ne yapalım’ dediler. ‘Dövün birbirinizi’ dedim.
- Hande’ye kefil olurum 15 yıllık arkadaşım. Demet de arkadaşım ama Demet’e kefil olamam. O kadar tanımıyorum.
- Hande hep ‘dediğim dediktir’ bu zamana kadara zeytin dalını hep Demet uzattı. Anladığım kadarıyla iki taraf da para kaybetmek istemiyor.
- Anlaşamıyorsunuz, uzatmayın abi. Böyle kalın. Hülya Avşar’ın ‘sanat dünyasından dost olmaz’ demişti. Çok doğru.
- Hande kinci biri değildir, Demet de değil. Ama ayarları yok. Çok medya önünde oldukları için pire deve yapılıyor. Onlar sıradan iki insan olsalardı çok iyi iki dost olurlardı.
- Rastalı fotoğrafımı paylaştım. Birisi bana ‘çok iğrenç olmuşsun. Bit yuvası’ diye yorum yazmış. Girdim profile baktım. ‘aynı senin kaynaklı saçların gibi’ diye yorum yazdım.
- Değişikliği severim ama bir haftaya sıkılırım bundan.
- Demet Akalın şarkıları çalmıyorum. Nasıl anlatsam kalbimi kırdı. Ben bu işi para içi yapmıyorum, sevdiğim için. Kalpten severek yapıyorum. Demet benim kalbimi kırdı. Kırdığı için de çalmıyorum. Kalbimi kıran bir insanın şarkısını 2 bin kişiye çalmak içimden gelmiyor. Ben istek çalmam. İstediğimi çalarım.
- Demet benim arkadaşımdı, yani ben öyle sanıyordum. Yeni telefon numaram yoktu. Mesaj attım ben Kemal diye. Sonra aradım açmadı. Aradım meşgule attı. Sonra bir paragraf mesaj yazdım. Cevap yok. Artık konuşmuyorum.
- Ben de çok zor zamanlar geçirdim. 2 kere öldüm ben. Kalbim durdu. Elektro şok ile hayata döndürdüler.
- Cihangir’de 6. Katta oturuyordum. 3 kat düşmüşüm. Ve beni 3 saat sonra bulmuşlar.
- Yönetici buluyor beni. Ambulansla hastaneye götürüyorlar. Ambulansta kalbim durmuş, çalıştırmışlar. Hastanede bir kez daha durmuş.
- Ben hayatımda bunalıma girmedim.
- İntihar edecek olsam 6. Kat varken, merdivenden mi intihar ederim?
- Ben halktan geliyorum. Televizyona çıkınca ‘halk’ demiyorum. İzleyici diyorum. Şöhret benim umurumda değil.
- Bu konuyla ilgili hiç konuşmadım. Ben konuşmadıkça, onlar coştu.
- Ben giyindiğimi hatırlıyorum sadece. Doktorum bana dedi ki, ‘beyin ölümcül travmaları siliyor’
- 15 gün yoğun bakımdaydım. Ben 15 gün boyunca cam yumurta gibi bir fanusun içindeyim. Uçsuz bucaksız bir sahil. Ben dışarı çıkamıyorum, onlar içeri giremiyorum.
- Doktor benim için ‘ölecek’ demiş. ‘Öleceğini bekleyin’ demişler.
- O binadan taşındım. Artık telefonları ‘seni seviyorum’ deyip kapatıyorum. Belki bir daha söyleyemem diye…
- Uyandığımda bütün ailem ayak ucumdaydı. Ağlıyorlardı.
- 150 bin dolar borcu vardı, depresyondaydı, dibe vurdu o dedikoduların hepsi yalandı.
- Biz 5 kardeşiz. Babam rahmetli oldu, annem yaşıyor. Biz birbirimize bağlıyızdır.
- İnsanlar hakkımıza giriyorlar. Küslük olabilir mi ya?
- Neslihan ile ben defalarca çalıştım. Hiç kapris yapmadı. Yaptığını düşünmüyorum ama kaprisi varsa da yapabilir…
- Benim de kaprislerim var. Benden önce Türkçe müzik çalamaz. İşe gidiyorsam biletlerim business olmalı. Çünkü ben kendim tatile giderken bile businness’la uçuyorsam sen beni ekonomi uçuramazsın!
- Neslihan bu dünyada gördüğüm en alçak gönüllü kızdır. Benim eve gelir kahve yapar, ikram eder, bulaşık yıkar…
- Dudaklarımda dolgu yok. Öpen bilir… Dişlerimi yaptırdım. Dudaklarım biraz öne çıktı. Bizim bütün ailenin dudakları böyle kalın, o zaman hepimiz doktor koltuğuna yatmışız…
- Dudağıma bir şey yaptırsam ‘yaptırdım’ derim.
- Ben bir kaza geçirdim. 6 ay yattım. 25 kilo aldım. Sonra Okan’a konuk oldum ‘Yüzüne ne yaptın’ dediler.
- ‘Erkek adam kaşını aldırmaz’ dedim olay çıktı. Kaşımın bir kılını almıyorum. Nemlendirici sürmüyorum. Martı kaşsan okey ortasını aldır ama değilsen aldırma. Dizilerde ay şeklinde kaşlar var. Bakamıyorum.
- Aleyna’yı her yerde savunuyorum. Ama şu Konya olayıyla bana savunacak yer bırakmadı.
- Konya Kaliforniya ise Mersin Miami’dir. Her yer palmiye ağaçları, alabildiğine plaj…
- Ben salon beyefendisi çizgisinden çıkmayan bir adamımdır. Ben o noktaya geldiyse, bir şey olmuş demektir.
- DJ yok. Set yok. Mixer yok. Uyduruk bir bilgisayar var ve bilgisayar usb’yi okumuyor. Ne söylesem çalamıyor. Çocuk bana kulaklık fırlattı. ‘Kapris mi yapıyorsun sen bana ‘ dedim. ‘Evet kapris yapıyorum’ dedi. Mikrofonu fırlatıp ‘gidiyorum’ dedim. Anladınız siz onu. Sonra ‘şaka ya gider miyim’ dedim ve 1,5 saat daha çaldım.
-Çok ünlü birisi var. O bu videoya kurgu yapıp magazinlere servis etti. Adını söylemeyeceğim. Bu video beni mağdurken, suçlu durumuna düşürdü ve ağladım. İster istemez refleks olarak ağladım. Çünkü 15 gün linç yedim.
- Keşke bu kadar ünlü olmasaydım demedim. Ünlü olmanın bedeli varsa, ödedim.
- Bir kitap yazıyorum. Adı ‘Naylon’. Editörüme ‘bu kitap yayınlanmadan ben ölürsem gerçek isimleri yayınla’ dedim. Ölmezsem kitap nickname ile yayınlanacak.
- Ben İstanbul’a 17 yaşında tek başıma geldim. Cebimde para olmadığı günler var. Günde 1 tek simit yiyebiliyordum. Gezi Par-kı’nda 3 gün yatmışlığım var. Çok parasız çok paralı zamanlarım oldu. Biz fakir bir aileydik. Kaldım ortada. Ben insanlardan bir şey isteyebilen biri değilim.
- Dışarıdan bakınca hayat çok güzel. Hala hayat bana güzel değil. Emek veriyorum, çalışıyorum.
- Önce ben geldim. Düzenimi kurdum Kadir’i aldım. Sonra Mehmet’i aldım. Asuman… Deniz… Öyle devam etti…
- Kadir’i oyunculuğa ben yönlendirdim. Ricalar, minnetler… O da söyler bunu zaten. ‘Abi sen olmazsan ben oyuncu olmazdım’ der. İnsanları yetenekli olduğu konulara yönlendirmeyi seviyorum.
- Kadir’in saçlarını ergenliğinden beri ben keserim. Saçın, şekli, kısalığı uzunluğu… her şeyi kardeşim Can Yaman’dan daha önce yaptı. Teşekkürler… Can Yaman’a da yakışıyor. Orası ayrı.
