İclal AYDIN / VATAN
Son...
Ömrümün dörtte biri Vatan’da geçmiş... Dile kolay 11 yıl...
Nasıl aktı bunca yıl, hiç anlamadım ben... Çocukluk, ergenlik, erişkinlik derken... Tamamlanmaya çalışırken, büyüdüm zannederken...
Şimdi anlıyorum ki; kendimi ararken hep bu köşede yazmışım ben...
Yazarken kaç kez yeniden başlamışım yaşamaya...
Anne olmuşum bu köşede...
Abla, beklenen, evlat, bırakılan, özlenen olmuşum..
Başarı ve başarısızlık kabul ettiğimiz nice noktalarda selam vermişim...
“Ayrılıktan başım dönerken” de buradaymışım... Memleket ağıdına durduğumda da...
Kavgacı, zalim, alaycı olmuşum...
Pişman, tedirgin, korkak durmuşum kimi günler...
Ama hep burada kalacağım sanmışım...
Anladığımı sandığım ama hiç anlamadığım ya da üzerinden yıllar geçtikten sonra “buymuş demek” dediğim son duraklara varmışım...
Yazının devamı için:
http://haber.gazetevatan.com/Haber/511465/1/Gundem