Shakespeare'in "Hırçın Kız" oyunundan uyarlanan gençlik filmi “Son Parti” 8 Nisan’da vizyona girecek…

İkiz kardeşler Katre ve Birsu, Şehnaz Lisesi 12. sınıfta okurlar. Birsu okulun popüler kızı, Katre ise ailenin asi çocuğudur. Dönem sonu gelmiş ve bir Şehnaz Lisesi geleneği haline gelmiş Egemen’in doğum günü partisi kutlanacaktır. Ancak o yıl mezun olacaklar ve bu sınavlardan önce son kez bir araya gelecekleri özel bir akşam olacaktır.

12 D öğrencisi Deniz, Birsu’ya aşıktır ve o akşam açılmayı planlar. Ancak Birsu’nun pimpirikli babası doğum gününe gitmesine yalnızca ikiz kardeşi Katre’de gelirse izin verir. Katre’nin ise bir partiye gitmeye hiç niyeti yoktur. Durumu öğrenen Deniz, Katre’yi partiye gitmeye ikna edecek birini aramaya başlar. 

Yönetmen Görüşü

Sir Thomas Beechem’in “gençlik hayatın sonunda olmalıydı, ondan ancak o zaman yararlanırdık“ aforizması ve sinemada anlatımsal bir öğe olarak iç içe geçmiş evrenler hakkında düşünerek başladım bu hikayeye çalışmaya. Ne kadar ilginçtir bir doğum günü partisinin bir grup liseli için ne büyük anlamlar taşıyabildiği. Projeme ilham olan Shakespeare’in Hırçın Kız (The Taming of the Shrew) isimli oyununu okurken aklıma hep aynı soru takıldı: sahip olmak ile hakim olmak arasında nasıl bir fark var? İki adam üzerinden açıklanıyor bu durum. Shakespeare’in Katherine’nini Katre, Bianca’sını Birsu yaparken kendimde ve günümüz gençlerinde sürekli gözlemlediğim bu tematiği yansıtmaya çalıştım. Sahip olmak ve hakim olmak da aynı şey değil. Buradaki sorun sahip olma durumunun tek taraflı oluşunda. Bu filmin evreninde olgunluk süreci karakterlerin bu sorunu fark etmesi ile başlıyor. Bir şey sahip olana da başka birisi sahip olmaya çalışıyor ve bu böyle sürüp gidiyor. Sadece birisi sahiplendiği oranda sahiplenilirse ortadan kalkıyor hakimiyet sorunu. Çünkü hayatta herkes sevdiği kadar seviliyor.