Eski Türkiye'deki eski mahalle... Ertuğrul Özkök yazdı: Bir dinozor, iki panda ve bir Kafka kahramanı

İşte Ertuğrul Özkök'ün o yazısı... 

MICHELIN YILDIZLI MASADA ESKİ TÜRKİYE’DEN BİR DİNOZOR, 2 PANDA VE BİR KAFKA KAHRAMANI

Önceki akşam bizim “Eski Mahalleden” 4 arkadaş bir araya geldik.

Eski Mahalle dediğim, bundan 15 yıl öncesinden itibaren sistematik bir biçimde “Eski Türkiye” diye aşağılanmaya çalışılan dönemin merkez medyasının 4 mensubunu kastediyorum.

MASADAKİ DÖRT KİŞİNİN EŞGALİ ŞÖYLE BELİRLENDİ

Dördümüz de aynı grupta çalışıyorduk.

Şu an içimizden sadece biri klasik medyada yazmaya devam ediyor.

Ama işini de beni hayran bırakacak şekilde iyi yaparak sürdürüyor.

Sedat Ergin o…

Öteki Serdar Turgut…

Dördüncü de Oray Eğin…

Ben artık 76 yaşındayım. Sedat 66, Serdar 67 oldu.

Oray ise henüz çocuk…

44 yaşında.

Yaş ortalamamız 63…

Ama ortalamayı sağ olsun Oray düşürüyor.

Yoksa Sedat, Serdar ve beni alırsanız 69 oluyor.

COACHELLA’DAKİ SAHNEDE YAŞ ORTALAMASI 72 İDİ

Aklıma altı yıl önce Coachella’da izlediğim, 3 gece süren Desert Trip konserleri geldi.

Rolling Stones, Bob Dylan, Paul McCartney, Neil Young, Roger Waters ve The Who çıkmıştı.

Bütün 60’lı, 70’li yıllarım orada sahnedeydi.

Sahnedekilerin yaş ortalaması 72 idi. Ama üç gece boyunca onları dinlemeye gelen 70 bin seyircinin yaş ortalaması 52 idi.

Yani 80 yaşında olan da vardı, 20 yaşında olanı da…

YİNE DE FOTOĞRAFIMIZ CHP’NİN KURTARICI ‘DEJA VU’ EKİBİNDEN İYİ

Bizim durumumuz da artık böyle…

Her gün yazılarımız ve işlediğimiz konularla, bizi izleyenlerin yaş ortalamasını düşürmeye çalışıyoruz

Yani CHP’yi kurtarmaya soyunan Altan Öymen, Hikmet Çetin, Murat Karayalçın fotoğrafındaki Deja Vu nostaljisine düşmeden “Vintage” bir tad bırakmaya gayret ediyoruz.

En azından Oray fotoğrafa iyi bir botoks etkisi yapıyor. 

İKİ MICHELIN YILDIZININ TAM KARŞISINDAKİ MAHYA

Yemeği Türkiye’nin iki Michelin yıldızlı tek şefi Fatih Tutak’ın The Peninsula Otelinin roofunda açılan “Gallada” restoranında yedik.

Bana göre burası İstanbul’un en güzel manzaralı terası olabilir.

Karşıda Tarihi Yarımada ışıl ışıl parlıyor.

Topkapı, Ayasofya, Sultanahmet, Yeni Cami gerçekten olağanüstü bir gece silüeti çiziyor karşımızda.

Bu arada bir şey dikkatimi çekiyor.

Bu camilerden sadece Ayasofya’nın minareleri arasında mahya var.

Doğrusu, Ortodoks Hristiyan alemine ait bir kilisenin, Mimar Sinan’ın Müslüman camiinin üzerine çıkarılmış gibi bir havanın yaratılmasına üzüldüm.

FATİH TUTAK’IN YENİ KONSEPTİ: İPEK YOLU

Fatih Tutak’ın Michelin aldığı Türk adlı restoranına iki defa gittim.

Gerçekten fark yaratan bir şef Fatih Tutak.

Türk yemeklerine inanılmaz bir yorum getiriyor.

Buradaki mutfağı ise farklı.

“İpek Yolu” adı vermişler.

Yani biraz Uzak Doğu mutfağının stilize edilmiş versiyonu.

ADANA KEBABLI ÇİN DAMPLİNGİ NASIL BİR ŞEY

Girişteki domates salatası çok faklı biçimde işlenmiş ton saşimi ve dumpling yani Çin mantısı mükemmeldi.

Bu arada ilk defa “Adana kebaplı Çin Mantısı” yemiş oldum.

Ama iki Michelin’li şef elinin daha geleneksel olanları yorumlamasını  tercih ederim.

Çünkü Adana kebabın tadı o kadar dominant ki, mantının hamuru tat olarak kayboluyor.

Bu arada Urla enginarı ile yapılmış marine edilmiş salata da çok iyidi.

Daha sonra ördekle devam ettik.

Kanatlı ve uçan hayvan etlerine pek düşkün olmadığım için onun değerlendirmesini uzmanlarına bırakıyorum.

Tatlı bölümü ise tek kelime ile şaheserdi.

MICHELIN’İN ZORLAYICI SINIRLARI KALKINCA

Fatih Tutak farklı bir mekanda farklı bir mutfağı denemiş ve Michelin yıldızın getirdiği zorlamaları aşarak daha geniş yelpazeye sahip güzel bir menü hazırlamış.

Neticede Tutak bir Türkiye markası haline geldi ve önceki akşam bunun hiç te tesadüf olmadığını bir kere daha anladım. …

Sonra İstanbul’un bu yeni mekanı Gallada’nın genel müdürü Gökhan Herkiloğlu’ndan bilgi aldık.

İç ve dış mekanı ile 326 kişilik bir restoran burası. Üstte bir barı var.

İçimizde en meşgul durumda olanımız Sedat Ergin’di…

Çünkü 2 aydır ağır bir taşınma telaşı içinde.

Yeni bir eve geçiyor ve bu arada kardeşini kaybetti.

Üç aydır göremiyorduk onu ve ben gidip evden zorla çıkartıp, mevcutlu olarak getirdim.

Bana göre Sedat, eski medya mahallesinin bir “Kafka kahramanı…”

Yazılı medya bütün dünyada hızla bitiş noktasına giderken, o, Hürriyet’teki köşesine aynı ciddiyetle ve gayretle devam ediyor. Artık zorla yaşayan bir medya anlayışını ısrarla sürdürüyor.

Bizim mahallede Batılı ölçülerle çalışan çok az sayıda gazeteciden biri.

Kendi payıma bu zor günler sırasında yazılarının eksikliğini hissettim.

Hürriyet’in taşıyıcı markalarından biri olduğu kesin.

SERDAR “ÖTEKİ TÜRKİYE’Yİ” TERKEDİP NİHAYET MİZAHA DÖNDÜ

Serdar Turgut, Haber Türk’ten ayrıldıktan sonra şimdi 10 Haber’de yazmaya başladı.

Ne yalan söyleyeyim Haber Türk’ten ayrılmasına sevindim.

Çünkü Hürriyet’ten ayrıldığı günden beri bir anlaşmazlığımız vardı.

O günlerde “Öteki Türkiye” diye bir kavram etrafında siyasi yazılar yazmaya başlamış ve Allah’ın ona verdiği olağanüstü yeteneği olan mizahı küçümsemişti.

“Bak kardeşim, bu ülkede siyaset yazmak kolay ve elini sallasan siyaset yazarı…Allah özellikle vasat siyaset yazarlığı konusunda çok cömert davranmış.  Oysa aynı Allah mizahı çok az insana nasip ediyor. Onu küçümseme” demiştim.

SERDAR DERRİDA’YI OKUYUP BANA DA ANLATACAK

Serdar şimdi yeniden mizaha döndü ve Selahattin Duman’ı da kaybettiğimiz için, alanında neredeyse tek kaldı.

Kafesimizin tek Panda’sı o artık…

Yazılarıyla beni gülmekten öldürüyor.

Mutfağı çok güzel. Personelin iyi eğitimli olduğu çok belli.

MASADAKİLER: ESKİ MAHALLENİN KAFKA KAHRAMANI: SEDAT ERGİN

Tabii sonradan “Old Street Boys” olarak özel sohbetimiz başladı.

Eski mahallenin çocukları bugün ne yapıyor?

Bu arada, “Kütüphanemden Sesler” adlı   çok güzel bir sanat teorisi kitabı yazdı.

Şimdilerde ise Fransız düşünürü Derrida’yı okuyor.

Benim 1970’li yıllarda okumaya çalışıp da anlamadığım düşünürlerden biri. Söz verdi okuyup bana da anlatacak.

Şunu söyleyeyim, benim için bugün yeni medyada fark yaratan çok önemli yazarlardan biri Serdar.

ORAY, ‘SEN DAHİL’BÜTÜN DİNOZOR YAZARLARI DEVİRECEĞİM’ DEMİŞTİ GALİBA SÖZÜNÜ TUTTU

Haber Türk’te yazmaya devam eden Oray Eğin’i 16 yaşından beri tanıyorum.

Ayşe Arman ona “Sen öğle saatlerinde Hürriyet’in kafeteryasına git Özkök o saatte orada esspresosunu içer ne yapmak istediğini  dobra dobra söyle” demiş.

Öyle yaptı ve karşıma dikilip aynen şunu söyledi:

“Türk medyası dinozor yazarlarla dolu, ben bu dinozorlorı devirip yerlerine geçmek istiyorum…”

O an aklına benim de yazar olduğum gelmiş olmalı ki şöyle devam etti:

“Sen de dinozorsun ama Pazar yazıların kurtarıyor seni…”

SERDAR SEN DERRİDA OLAMADAN ORAY ROLAND BARTHES OLDU BİLE

Doğan grubuna geldi çok genç yaşta.

Bugün hala en ilgiyle izlediğim yazarlardan biri.

Dünya trendlerin en iyi takip eden insanlardandır. Çok şey öğrenirim yazılarından.

Geçenlerde Haber Türk’te Alain Delon’un “La Piscine” adlı eski filminin yeniden moda olması ile ilgili olağanüstü bir yazı yazdı.

Bir tür popüler Roland Barthes denemesi gibiydi.

Serdar’a “Sen hala Derrida olmak için uğraşıyorsun, Oray şimdiden Roland Barthes oldu bile” dedim.

MASADAN CİHANGİR MUHTARI TUĞRUL ERYILMAZ’I ARADIK

Güzel bir akşamdı…

Masada, Upper Cihangir’in seviyeli ama huysuz yazarı Tuğrul  Eryılmaz’ı aradık.

Aslında onu da davet etmeyi düşünmüştük ama ameliyattan yeni çıktı ve dinleniyor.

Bir dahaki ‘Eski Mahallenin Yeni Yüzleri” hücreevi toplantısına onu da davet edeceğiz.

Çünkü bizi fırçalamasını özledik.

SEDAT’IN EVİNDE BULDUĞUM BİR MARCUSE YAZIMI ŞİMDİ ANLADIM

Bu arada Sedat’ı zorla çıkarmak için yeni evine gittiğimde, kütüphanesinde 1978-79 yılında Enis Batur’la birlikte çıkardığımız “Yazı” dergisinin bazı sayılarını buldum.

Orada Marcuse üzerine yazdığım uzun bir yazıyı gördüm ve yeniden okudum.

Bugün Fransa’daki olaylar, dünyadaki göçmen fenomeni ışığında baktığım zaman, yazdığım şeylerin bugün daha fazla bir anlamı olduğunu gördüm.

Galiba o yazım 44 yıl sonra gerçek adresine ulaşmış.

Sedat’la 45 yıldan beri arkadaşız.

Bunun 33 yılında Hürriyet’te birlikte çalıştık.

Benim için büyük bir şanstı. Gazetecilik titizliği, dürüstlüğü sayesinde beni birçok hatadan kurtardı.

ONUN KAÇ ENSTRÜMAN ÇALDIĞINI BİLMİYORUM, BUZUKİ BİLE ÇALAR

Herkes onu rasyonel ve soğuk bir diplomasi yazarı olarak tanıyor, oysa Sedat’ın çok zengin ve derin bir müzik kültürü vardır.

Kaç enstrüman çaldığını bilmiyorum. Bir fikir vermesi için şunu söyleyeyim; buzuki bile çalıyor.

Ayrıca çok iyi bir edebiyat ve şiir okurudur.

Onu hep teşvik ediyorum, bu yanını da göstermesi için.

Ama sabah saat 6’da başladığı “Dosya ve gazete okumaları” nedeniyle sıra bir türlü o konulara gelemiyor.

Aydın Doğan dışında tanıdığım, hala gazeteyi kağıt baskıdan okuyan tek kişidir.

Bu özelliği ile o da bir nevi Panda…

YENİ TÜRKİYE MAHALLESİNE TAŞINMAYI DÜŞÜNMEDİK

O akşam bir kere daha anladım ki dostluk çok güzel ve kıymetli bir şey.

Ve gazetecilikten çok daha önemli ve kıymetli.

Bizim eski mahallede yeni durum bu…

Eski mahalledeniz ama, Yeni Türkiye denilen mahalleye taşınmayı da hiç düşünmedik.

Biz mahallemizden memnunuz arkadaş…

Çünkü orada kendimize ait yepyeni, modern, entelektüel vahalarımız var.

Mesleğimiz bize bu küçük lüksü fazla görmedi.

Öyle, kaleminden kan damlayan, vurdu mu indiren, önüne gelene parmak sallayıp, terörize etmeye uğraşan, kendilerini kitlelerin önderi sanan demode ajitprop elemanlardan olmadık.

GENÇKEN KERMİT OLARAK BAŞLADIK WALDORF OLARAK DEVAM EDİYORUZ

Kendi hikayemizi yazdık hep. Bazıları bize “Marjinal” dedi. Ciddiyet meşruiyetini sadece sıradan siyaset yazılarında bulabilenler için belki gerçekten marjinaldik.

Ama hepsinin içinde insanlar vardı.

Bugün dünyanın en başarılı medyası aline gelen New York Times’ın geldiği anlayışa baktığım zaman ne kadar haklı olduğumuzu görüyorum.

Küçük sokağımızı çok seviyoruz. Çünkü eski Türkiye mahallesinin bu küçük sokağında yaşayıp giderken kafamızda hep Ortega Y Gasset’nin şu sözü yankılandı:

“Bu küçük sokağımız bize kamu meydanında bir aristokrat gibi yaşama imkanı verdi…”

Yani bizim Sesame Sokağımız burası…

Truman Şov filmindeki gibi  bir nevi Muppet Show’umuz.

Daha gençken, Kurbağa Kermit olarak başladığımız şovumuza, şimdi, tiyatro locasındaki iki yaşlı  Statler ve Waldorf olarak devam ediyoruz.

Yine de farklıyız…

Henüz onlar kadar huysuz değiliz.