Herkes göçtü bir başına kaldı. Koca köyde tek başına yaşıyor

Türkiye İstatistik Kurumu verilerine göre Türkiye'nin en az nüfusuna sahip yerleşim yerleri arasındaki Kalfalar köyü, 1970 yılında Gediz'de meydana gelen depremin ardından göç vermeye başladı. Köy sakinlerinin bir kısmı yakındaki Örencik köyünde yapılan deprem evlerine yerleşti, kalan kısmı da zamanla başka yerlere göç etti.Sadece İbrahim ve Naime Elaslan çifti ikamet ettiği için seçimlerde sandık kurulmayan köy, 2019 yılında 3 kilometre uzaklıktaki Örencik köyü muhtarlığına bağlandı. Eşi, 28 Ekim 2022'de vefat edince 4 çocuğu ve 11 torunu da başka yerlere taşınan İbrahim Elaslan, köyde yalnız kaldı. Yaklaşık iki yıldır ihtiyaçlarını kendisi karşılayan Elaslan, köyün boş sokaklarında dolaşıp camiye gidiyor, bahçe işleriyle ilgilenerek vakit geçiriyor.Köyde son 10 yıldır kimsenin kalmadığını, eşinin de vefatıyla yalnız yaşamaya başladığını belirten Elaslan, "Pazara gittiğimde bana nereli olduğumu soruyorlar. Ben de Kalfalarlıyım, orayı ben temsil ediyorum, diyorum. Bana inanmıyorlar. Kalfalar'da kimse yok, tek başına yaşanılır mı, diye soruyorlar. Ben de tek başıma yaşamayı seviyorum cevabını veriyorum." ifadelerini kullandı.Elaslan, zorluklara rağmen yalnız olmaya alıştığını belirterek, "Yemeğimi kendim yapıyorum, çayımı demliyorum. Bazen de çocuklarımın getirdiği yemekleri yiyorum. Çocuklarım, beni yaşadıkları ilçeye götürmek istiyor ama ben burada mutluyum." diye konuştu.Köyün camisinin anahtarının kendisinde olduğunu ifade eden Elaslan, bazen de camiye giderek tek başına namaz kıldığını, camiyi cemaatsiz bırakmadığını söyledi.Haftanın belli günlerinde ihtiyaçlarını almak için yakındaki Çavdarhisar ilçesindeki pazara ve Örencik köyüne gittiğini anlatan Elaslan, şöyle devam etti:"Canım sıkıldığında arabama binip alışveriş yapıyorum. Örencik köyüne gidiyorum, kahvehanede çay içiyorum, tanıdıklarla sohbet ediyorum. Eşimin Örencik'teki mezarını da sık sık ziyaret ediyorum. Onun yokluğunu her zaman hissediyorum. Onun kullandığı evdeki eşyaları hiç kaldırmadım. Her zaman onu hatırlıyorum, çok kıymetli bir kadındı. Akşam olduğunda ise yine evime dönüyorum. Bazen Örencik'teki oğluma da misafir oluyorum. Diğer çocuklarım ise farklı illerde yaşıyor."